Film w którym liczba zmniejsza się w "dziwnych" okolicznościach określamy mianem "slahera" lub "stalk n'slash". Jest to jeden z głónych odłamów filmowego horroru, którego sukces przypisujemy na lata osiemdziesiąte.
Slasherowe boom rozpoczął się w roku 1980, wraz z sukcesem matki Jasona Vorheesa w "Piątek, trzynastego" i motyw opętania w "Prom Night". Gatunek stał się bardzo popularny szczególnie wśród widzów spragnionych krwi i szybkije akcji, a szczególne zainteresowanie cieszył się tak zwany "backwoods slashers", czyli slasherów rozgrywających się w leśnych ostępach
Początek histori slaserów przypisujemy na końcówke lat 60 i początek 70. Wtedy to pojawia się film Alfreda Hitchcock "Psychoza" i "Podglądacz" Michaela Powella. Były to niepewne początki slasherów, inspirowane włoskim kinem giallo - krwawe kryminały. Większy sukces osiągneły następne filmy "Black Christmas" z roku 1974, "Krwawy obóz Bay" z 1971, sławna postać Leatherfac'a z kinowego hitu "Teksańska masakra piła mechaniczną" z 1974 i historia Michaela Mayersa i Laurie Strode z "Halloween" 1978. To właśnie te horrory zdefiniowały nowe zasady rządzące debitujacym gatunkiem.
Slasherem rządzą zasady, mówiące kto zginie, a kto może przeżyć. Określają one cechy fabuły, zabójcy jak i "final girl". Oczywiście nie każdy film się nimi kieruje, ale znaczna większość nie wyłania się przed szereg.
Weźmy a warsztat zabójce. Co o nim wiemy? No oczywiście jest porządnie obłąkany, ale czego moglibyśmy się spodziewać po kimś kto zabija dla przyjemnośći. Zabójca praktycznie zawsze wygląda odrażająco, a jego brzydota jest spowodowana chorobą (Leetherface), rzadziej wypadkiem (Freddy Kruger). Dlatego zabójcy noszą maski, nie dla przyjemnośći. Następną cechą jest supermoc! Nie widziałem jeszcze zabójcy który potrafi strzelać laserami z oczu, jednak ich siła i wytrzymałość jest zdumiewająca. Warznym elemeteem slahera jest motywacja killera, która jest głównym motywem filmu. Najważniejszą zasadą (która została mocno podkreślona w Krzyku) dotyczącą zabójcy jest jego powrót. Morderca zawsze wstaje, a jeszcze częściej powraca w kontynuacji!
| Gatunki które wpłyneły na rozwój Slashera i jego przykłady |
||
|---|---|---|
| Giallo (krwawe kryminały) | "La ragazza che sapeva troppo" - Mario Bavy (1963) | "Profondo Rosso" - Dario Argento (1975) |
| Gore (horror charakteryzujący się torurami i dużą ilośćią krwi i wnętrznościami) | "Cannibal Holocaust" - Ruggero Deodato (1980) | "Piła" (seria filmów) - 29 października 2004 (pierwsza część reż. James Wan) |
Na początku filmu wydaje się, że mordercy nie zwracają uwagi na to kogo zabiją. Jest to nie dokońca prawda, a przynajmniej wtedy, gdy chodzi o zemste. Ofiarami są osoby, które akurat przebywają w określonym miejscu. Oczywiście można się spodziewać kilku przypadkowych zgonów, które mają nadać tępa i dramaturgi. Oprócz ogólnie znanych zasad (które w praktyce się nie zawsze sprawdzają) takich jak czarnoskóry umiera pierwszy lub gej przeżywa do finałowej sceny, trzeba powiedzieć o "grzeszkach". Pijesz alkohol jesteś martwy. Uprawiasz seks definitywnie jesteś martwy (od tej zasady nie ma odstępstw). Jesteś dupkiem? Spodziewaj się, że widzowie zobaczą twoje wnętrze.
Czas na "final girl", czyli największa zmora naszego zabójcy. Nie dość, że dorzywa ostatnich scen (zazwyczaj dlatego, że jest obiektem obsesji)to stawia mu czoła i wygrywa. Jaką osobą jest "final girl"? Nie pije alkoholu, nie uprawia seksu, a przy tym jest dobrym człowiekiem. Czyli przeciwieństow naszych "grzeszków". Oprócz tego jest inteligentna, no dobra, inteligentna w porównianiu z innymi ocalałymi, a co za tym idzie? Całkiem zaradna w uciekaniu przed zabójcą.
